Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Η ελληνική γαστρονομία έχει παράδοση περίπου 4.000 χρόνων και αποτελεί μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας. Ιστορικά είναι ένας πρόδρομος της Δυτικής κουζίνας με μαγειρική εξάπλωση, μέσω της αρχαίας Ρώμης σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από αυτήν.

Ο Αρχέστρατος ήταν αρχαίος Έλληνας που το 320 π.Χ. έγραψε το πρώτο βιβλίο μαγειρικής στην ιστορία.

Η Αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την «τριάδα της Μεσογείου»: Σιτάρι - ελαιόλαδο - κρασί, με βάση τα ψάρια και το κρέας που τρωγόταν πιο σπάνια. Αυτή η τάση στην ελληνική διατροφή συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά και οθωμανικά χρόνια και άλλαξε σχετικά πρόσφατα, που με την τεχνολογική πρόοδο το κρέας έχει γίνει πιο εύκολα διαθέσιμο. Η αστικοποίηση μετά το 1960 έφερε τις ανάλογες αλλαγές όπως νέες συνταγές, νέους τρόπους παρουσίασης και περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα.

Το κρασί και το ελαιόλαδο ήταν πάντα ένα κεντρικό μέρος της και η εξάπλωση των σταφυλιών και των ελαιόδεντρων στην περιοχή της Μεσογείου και ακόμη πιο μακριά συσχετίζεται στενά με τον Ελληνικό αποικισμό.

Η Βυζαντινή κουζίνα ήταν παρόμοια με την αρχαιοελληνική κουζίνα, με διαφορά όμως ότι περιλαμβάνει νέα συστατικά που δεν ήταν διαθέσιμα στο παρελθόν, όπως το χαβιάρι, το μοσχοκάρυδο, τον βασιλικό και τα λεμόνια, ενώ το ψάρι συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διατροφής. Η Βυζαντινή κουζίνα είχε επωφεληθεί από τη θέση της Κωνσταντινούπολης ως ένα παγκόσμιο κέντρο του εμπορίου των μπαχαρικών.

Το πιο χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής κουζίνας είναι το ελαιόλαδο, που χρησιμοποιείται συχνά στα περισσότερα πιάτα. Παράγεται από τις ελιές και αποτελεί χαρακτηριστική γεύση της ελληνικής διατροφής. Η βασική παραγωγή σιτηρών στην Ελλάδα είναι το σιτάρι και το κριθάρι. Σημαντικά λαχανικά είναι οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πατάτες, τα φασόλια, οι μπάμιες, οι πιπεριές και τα κρεμμύδια. Το μέλι στην Ελλάδα είναι κυρίως από το νέκταρ των οπωροφόρων δέντρων και εσπεριδοειδή. Η Μαστίχα είναι αρωματική

φυσική ρητίνη που εξάγεται από το μαστιχόδεντρο που καλλιεργείται μόνο στο νησί της Χίου.

Ελληνική κουζίνα χρησιμοποιεί κάποια αρώματα πιο συχνά από ο,τι άλλες μεσογειακές κουζίνες, δηλαδή: ρίγανη, μέντα, σκόρδο, κρεμμύδι, άνηθο και φύλλα δάφνης. Άλλα κοινά βότανα και μπαχαρικά όπως ο βασιλικός, το θυμάρι και ο μάραθο σπόρων. Σε πολλές ελληνικές συνταγές, χρησιμοποιούνται γλυκό-μπαχαρικά σε συνδυασμό με κρέας, για παράδειγμα, η κανέλα και το γαρίφαλο.

Τα ψάρια και τα θαλασσινά είναι περισσότερο κοινά όπως είναι φυσικό στις παραθαλάσσιες περιοχές και στα νησιά.

Το κλίμα και το έδαφος της χώρας έχει την τάση να ευνοεί την εκτροφή αιγών και προβάτων περισσότερο απ' ότι βοοειδών όπως οι αγελάδες και ως εκ τούτου πιάτα με ντόπιο βόειο κρέας είναι πιο σπάνια.

Μια μεγάλη ποικιλία από τυριά χρησιμοποιούνται στην ελληνική κουζίνα, όπως η φέτα, το κασέρι, το κεφαλοτύρι, η γραβιέρα, η φορμαέλα, το ανθότυρο, το μετσοβόνε, η μυζήθρα και το χαλούμι (κυρίως στην Κύπρο).

Οι ταβέρνες και κάποια εστιατόρια είναι από τους βασικούς χώρους που σερβίρουν παραδοσιακά ελληνικά πιάτα για τους ντόπιους και τους τουρίστες. Πρόσφατα, τα "fast food" έχουν γίνει επίσης δημοφιλής στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι το γρήγορο φαγητό κερδίζει τη δημοτικότητα και πολλές μεγάλες αλυσίδες "fast food" έχουν ανοίξει σε όλη την Ελλάδα, οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κατά κύριο λόγο στην πλούσια και εκτεταμένη ελληνική διατροφή. Επιπλέον, μερικά παραδοσιακά ελληνικά φαγητά, ειδικά το σουβλάκι και η πίτα με γύρο συχνά σερβίρονται σε στυλ γρήγορου φαγητού.

http://el.wikipedia.org/
 ΦΩΤΌ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !

Αἱ γενεαί πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου, προσφέρουσι Χριστέ μου

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.
Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.
Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;
Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους.



Ο στολισμός του επιταφίου 

Με κατάνυξη το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι πιστοί προσέρχονται στους ναούς για να προσκυνήσουν τα Αγια Πάθη του Κυρίου, και να ακολουθήσουν στη συνέχεια την περιφορά του Επιταφίου ψάλλοντας το Θρήνο της Παναγίας. Έργο σχεδόν αποκλειστικά των νεαρών κοριτσιών ο στολισμός του Επιτάφιου, ξεκινά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης αμέσως μετά την Ακολουθία των Παθών, ενώ σε πολλές εκκλησίες πραγματοποιείται το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, για να εκτεθεί το μεσημέρι σε προσκύνημα.

http://www.thrakinet.tv/

Βάφω κόκκινα αυγά με φυσική βαφή

Τα παλιότερα χρόνια που δεν υπήρχαν χημικά χρώματα, χρησιμοποιούσαν βαφές από την φύση κυρίως από τα φυτά για να δώσουν χρώματα στα υφάσματά και τα αντικείμενά τους.

Αυτή η μέθοδος και η τεχνική δυστυχώς έχει ξεχαστεί και χαθεί στις ημέρες μας.

Δεν θα ασχοληθώ εδώ ούτε με τον τρόπο βαφής υφασμάτων, ούτε με πολλά χρώματα ίσως το κάνω κάποια άλλη στιγμή. Επειδή πλησιάζει το Πάσχα και ξέρω πολλοί από εσάς θέλετε βάψετε τα αυγά σας με φυσική βαφή θα σας παρουσιάσω τον πιο απλό, εύκολο και φτηνό τρόπο που έβαφαν τα αυγά τους τα παλιά χρόνια.
Οι αποχρώσεις που μπορείτε να βάψετε τα αυγά σας είναι πορτοκαλί, κόκκινο και βαθύ σκούρο κόκκινο, αναλόγως τις προτιμήσεις σας.

Τρόπος βαφής
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα που συνήθως χωράει 12-20 αυγά άνετα, για να μη χτυπάνε μεταξύ τους στο βρασμό, προσθέτουμε τόσο νερό ώστε να σκεπάζει καλά τα αυγά (1-2 δάχτυλα πιο πάνω είναι απαραίτητο γιατί πρέπει να υπολογίσουμε και το νερό που θα εξατμιστεί με το βρασμό). Καθαρίζουμε με ένα πανάκι που έχει ξύδι τα αυγά μας και τα τοποθετούμε στην κατσαρόλα με το νερό μας. Τα αυγά και το νερό μας πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Προσθέτουμε ένα φλιτζανάκι ξύδι στο νερό μας και τις εξωτερικές φλούδες από 10 μεγάλα κρεμμύδια. Δεν χρειάζεται να ξεφλουδίσουμε με μαχαίρι τα κρεμμύδια γιατί χρησιμοποιούμε μόνο τις εξωτερικές φλούδες από αυτά. Ανάβουμε την φωτιά στην κουζίνα μας όχι στο τέρμα αλλά περίπου στην μέση. Δεν θέλουμε να βράζει και να κοχλάζει πολύ το νερό μας γιατί θα χτυπιούντε περισσότερο τα αυγά μας με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να σπάσουν.
Από τη στιγμή που θα αρχίσει να κοχλάζει το νερό μας πρέπει να το αφήσουμε να βράζει για 20-30 λεπτά μέχρι να γίνουν και τα αυγά μας εσωτερικά. Το χρώμα τους στο τέλος του βρασμού θα έχει γίνει κόκκινο. Αν θέλουμε να γίνει σκούρο κόκκινο μπορούμε να τα αφήσουμε για 10-20 λεπτά ακόμη, αφού σβήσουμε την φωτιά μας. Τα αυγά συνεχίζουν να παίρνουν πιο έντονο χρώμα μέσα στο ζεστό νερό. Όταν πάρουν το χρώμα που θέλουμε τα βγάζουμε από το νερό και τα αφήνουμε να στεγνώσουν.
Τέλος τα τρίβουμε με ένα πανί που έχουμε βάλει λάδι για να γυαλίσουν και να πάρουν πιο έντονο χρώμα. Την ίδια διαδικασία κάνουμε και για πορτοκαλί χρώμα, απλώς βάζουμε λιγότερες φλούδες από κρεμμύδια στο νερό μας.
Σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες από τις δοκιμές που έκανα σε λίγα αυγά με την φλοίδες του κρεμμυδιού.

Φυσικά και μπορούμε να κάνουμε και σχέδια στα αυγά μας με διάφορα φυλλαράκια αρκεί να είναι πλατιά,τυλίγοντάς τα με τούλι.

Στην ακόλουθη φωτογραφία βλέπετε την διαφορά χρώματος της φυσικής βαφής με κρεμμύδια και βαφής του εμπορίου (με τα κρεμμύδια είναι τα πιο σκουρόχρωμα).
Εάν θέλετε και άλλα χρώματα, μπορείτε να βρείτε σωστές οδηγίες βαφής στο βιβλίο «Βαφικά φυτά της Κρήτης & τεχνικές βαφής», στη βιβλιοθήκη στη κατηγορία
"Βιβλία για φαγώσιμα χόρτα και εδώδιμα φυτά"
http://www.ftiaxno.gr/2009/03/blog-post_31.html