Έρχεται ο Αύγουστος με τά ημερομήνια

Ξεκινώντας ο Αύγουστος με το καλό,  μπορούμε να αρχίσουμε την παρατήρηση του καιρού   και να καταγράψουμε τά ημερομήνια των 12 μηνών πού μας έρχονται.

Με το παλιό ημερολόγιο , τις  μετρήσεις τις κάνουμε  από 14 Αυγούστου που αντιστοιχεί στον μήνα Αύγουστο και τελείωνε  στις 25 Αυγούστου πού αντιστοιχούσε  στον Ιούλιο του επόμενου έτους.

Με το νέο ημερολόγιο τα ημερομήνια ξεκινούν από την 1^η Αυγούστου =Αύγουστος, 2 Αυγούστου = Σεπτέμβριο κλπ έως την 12^η Αυγούστου πού αντιστοιχεί στον Ιούλιο του επόμενου έτους.

Έτσι λοιπόν μπορείτε από μόνοι σας να βγάλετε τά καιρικά συμπεράσματά σας , να έχετε τά προσωπικά σας ημερομήνια και να τά συγκρίνετε με αυτά πού θα βρείτε δημοσιευμένα στο διαδίκτυο .  Με τον τρόπο αυτό θα μάθετε να χρησιμοποιείτε μια παλαιά γνώση και να προετοιμάζεστε .

Πληροφοριακά σας λέω πώς οι επιστήμονες λένε πώς αυτός ο χειμώνας πού μας έρχεται θα είναι τόσο ψυχρός πού τον ονομάζουν χειμώνα των παγετώνων.  Ας δούμε όμως και μείς τις δικές μας προβλέψεις από τον Αύγουστο. Τι μας λέει  ο καιρός , γιατί ο κάθε ένας μας στην δική του περιοχή μπορεί να βγάλει τά τοπικά ημερομήνια .

Οι παλαιοί παρακολουθούσαν, τα σημεία του καιρού όλο το εικοσιτετράωρο,  και παρατηρούσαν τους αέρηδες (δηλαδή, την φορά και την ένταση των ανέμων), τη θερμοκρασία και την υγρασία (βροχή, ξαστεριά, συννεφιά) και έκριναν πώς θα είναι ο μήνας της αντίστοιχης ημέρας.   

Έτσι όταν εκείνη την ημέρα έχει αέρα, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι άστατος. Όταν υπάρχουν άσπρα σταθερά σύννεφα, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι βροχερός. Όταν υπάρχουν άσπρα σύννεφα που τρέχουν, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι χιονιάς. Όταν υπάρχουν σκούρα σύννεφα, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι κρύος. Όταν ο ουρανός είναι καθαρός, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι καλός. 

Το εικοσιτετράωρο  υπολογίζεται περίπου στις ημέρες του μήνα. Έτσι στις 12 το μεσημέρι της ημέρας πού παρατηρούμε , υπολογίστε ότι αντιστοιχεί γύρω στις 14-15 του μήνα  για τον οποίον κάνουμε την καταγραφή του καιρού.

Καλή παρατήρηση και 

Καλή επιτυχία.

Η Φουστανέλα

Φουστανέλα

Η φουστανέλα ήταν παραδοσιακό ένδυμα των αντρών, των ποιμενικών κυρίως ομάδων, στα Βαλκάνια. Πρόκειται για μια κοντή πολύπτυχη λευκή φούστα.

Κατασκευάζεται από πολλά ορθογώνια τρίγωνα τεμάχια υφάσματος, που ράβονται μεταξύ τους ίσιο με λοξό και μετά σουρώνονται στη μέση. Τις πιό πολλές φορές η φουστανέλα κατασκευάζεται σε δύο ξεχωριστά τμήματα και δένει στη μέση δεξιά και αριστερά. Το γεγονός ότι οι παλιότερες φουστανέλες είχαν κορμί, ήταν λιγότερο πτυχωτές και μακριές ως τη μέση της γάμπας, κάνει πιο πιθανή την προέλευσή της από το πουκάμισο.

Μέχρι την δεκαετία του 1890 φοριόταν και στην Ελλάδα, οπότε και αντικαταστήθηκε για λόγους μόδας από "τα φράγκικα", αυτό δηλαδή που σήμερα αποκαλούμε παντελόνι.

Η προέλευση της ονομασίας

Όπως αναφέρει η λαογράφος και ενδυματολόγος Ιωάννα Παπαντωνίου, το όνομά της το παίρνει από ένα ύφασμα, το οποίο στις ημέρες μας στην Ιταλία σημαίνει΄΄Fustagno΄΄, δηλαδή βαμβαβακερό ύφασμα -απ΄όπου το Fustana, με υποκοριστικό το Fustanella- που στην ουσία προέρχεται από μια πόλη της Αιγύπτου, το Φουστάτ, που είναι προάστιο του Καΐρου. Εκεί κατασκευαζόταν ένα είδος τζιν, ένα δίμητο χοντρό ανθεκτικό ύφασμα, το οποίο χρησιμοποιήται για πανιά στα καράβια, τις λεγόμενες ΄΄φούστες΄΄[2][3] Πάντως, η ενετική λέξη fustagno προήλθε από το υστερολατινικό fustaneum που ήταν λεξη κατασκευασμένη από τους Λατίνους για να αποδώσουν στη γλώσσα τους την ελληνιστική λέξη "ξύλινο", επειδή έτσι αποκοκαλούσαν οι Έλληνες το βαμβακερό και άλλα υφάσματα που χρησιμοποιούνταν για φορεσιές. (Το λατινικό fustaneum προήλθε συγκεκριμένα από τη λέξη fustis που σήμαινε ξύλο)

Η προέλευση της Φουστανέλας

Μελετητές αναφέρουν σχετικά με την φουστανέλα πως προέρχεται από μια σειρά αρχαίων ελληνικών ενδυμάτων, που έκαναν την εμφάνισή τους εκείνη την εποχή, όπως ο χιτώνας.
Σε βυζαντινά όστρακα και αγγεία (κεραμική), πολεμιστές εμφανίζονται να φέρουν όπλα, φορώντας την βαριά πολύπτυχη φουστανέλα. Ο Τσαρούχης θεωρούσε πως η καταγωγή της ήταν η Ινδία. Το λευκό ένδυμα των μαχαραγιάδων είναι κατασκευασμένο από βαμβακερή μουσελίνα και έχει φούστα από πολλά ισοσκελή τρίγωνα, προσαρμοσμένη σε μακρυμάνικο σταυρωτό μπούστο, που δένει στο πλάι. Οι φούστες που συντίθενται από ισοσκελή τρίγωνα είναι πολύ διαδεδομένες στην επαρχία Ράτζασταν στη Βορρειοδυτική Ινδία, σε άνδρες και γυναίκες και ονομάζονται ΄΄ghari΄΄. Στο παλάτι του Μαχαραγιά του Μπενάρες σώζεται σε ελεφαντόδοτο παράσταση με τελετουργική πομπή στις αρχές του 20ου αιώνα. Στην παράσταση δεσπόζουν οι σπαχήδες, που δίνουν την εντύπωση ότι φορούν στολή με φουστανέλα, παρόμοια με των Ελλήνων του 1821. Ένας τέτοιος συσχετισμός είναι δύσκολο να γίνει δεκτός, επειδή η βασικότερη μεταξύ τους διαφορά είναι η κοπή των τριγώνων. Στην Ελλάδα έχουμε ορθογώνια ανισοσκελή τρίγωνα που ενώνονται λοξό με ίσο (η υποτείνουσα του ενός τριγώνου με την κάθετη πλευρά του άλλου), για να μην ξεχειλώνει ο ποδόγυρος.
Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η φουστανέλα ήταν σε κοινή χρήση στην Ελλάδα ήδη από τον 12ο αιώνα.

Κατά τον Αντώνιο Κεραμόπουλο, η φουστανέλα κατάγεται από το ρωμαΐκό στρατιωτικό ένδυμα: το συγκεκριμένο ένδυμα φοριόταν από τους εκάστοτε μισθοφόρους των Ρωμαίων στον χώρο της Ηπείρου.[9]
Από ενδυματολογική άποψη, αν αφαιρεθούν τα πολύ νεώτερα επίρραφα χρυσοκεντήματα από εξαρτήματα όπως τα γιλέκα και οι περικνημίδες, μένει ένα μεσαιωνικό ευρωπαϊκό ένδυμα. Στο αρχαιολογικό μουσείο της Επιδαύρου εκτίθεται ακέφαλο άγαλμα ρωμαίου αξιωματούχου, όπου φαίνεται καθαρά ότι φοράει μία φούστα πάνω από κοντό χιτώνα.[10][11] (Πηγή: εδώ)

 http://vlahofonoi.blogspot.gr/

 Σημείωση: Αυτή την εικόνα έπλασε η λαϊκή φαντασία του ελληνορθόδοξου γένους μας..!! Ο Έλληνας αντιλαμβάνεται το Θείο Πάθος ως Ηρωϊκό δρώμενο και όχι ως μοιραία κατάληξη..  τιμά Μαρτύριο, Θυσία, μα και Ανάσταση..!!! Ο Άγιος Γεώργιος με φουστανέλα στον Ναό της ''Αγίας Παρασκευής'' στην Περίκλεια Ν. Πέλλας (πρώτη φώτο) καθώς και στον ομώνυμο Ναό της Μηλόβιστας Πελαγονίας

Σαββατιανά σταφύλια

Η φράση προέρχεται από τους Μεσογίτες, που στα παλιά τα χρόνια πήγαιναν στους αμπελώνες που ήταν κοντά στον Άγιο Σάββα, για να αγοράσουν νέα φυτώρια από τα κλήματα του αμπελώνα. Στην επιστροφή, όταν συναντιόντουσαν με άλλους συγχωριανούς τους και τους ρωτούσαν τι πήραν, τους απαντούσαν 'κλήματα από τον Άγιο Σάββα, σαββατιανά'. Και από τότε έμεινε η φράση και η ονομασία των σαββατιανών σταφυλιών. 
 http://www.asxetos.gr

Η χρυσοκεντητική στις ηπειρώτικες φορεσιές

Χαρακτηριστικό στοιχείο πολυτέλειας και πλούτου των αστικών ενδυμασιών της Ηπείρου τον 19ον αιώνα, ιδιαίτερα των γυναικείων, είναι το χρυσοκέντημα. Το είδος αυτό της κεντητικής ακολουθούσε δύο τεχνικές:
Την τερζήδικη που χρησιμοποιούσε χρυσό στριφτό κορδόνι, το τιρτίρι, και τη συρμακέσικη που κεντιόταν με λεπτότερο ή παχύτερο τέλι. Και στις δύο περιπτώσεις το κέντημα ήταν επίρραπτο, δηλαδή το χρυσό υλικό δε διαπερνούσε την επιφάνεια του υφάσματος, αλλά στερεωνόταν σε αυτήν με κρυφές μεταξωτές βελονιές, τα ράμματα.
Την τερζήδικη τεχνική ασκούσαν ειδικοί πλανόδιοι, ως επί το πλείστον, τεχνίτες, οι λεγόμενοι τερζήδες ή καποτάδες που έραβαν και συγχρόνως κεντούσαν τα διάφορα εξαρτήματα της φορεσιάς. Από τα πιο πλούσια χαρακτηριστικά τους έργα ήταν το πιρπιρί, βαρύτιμος γυναικείος επενδυτής των Ιωαννίνων που περνούσε από μητέρα σε κόρη. Χαρακτηριστικός είναι ο ηπειρωτικός λόγος «ένα πιρπιρί τρεις γενιές».

Τα συρμακέσικα κεντήματα εκτελούνταν σε μόνιμα εργαστήρια, όπου μπορούσαν να μετέχουν και γυναίκες. Οι αρχές της συρμακέσικης κεντητικής ανάγονται στο Βυζάντιο και σε αυτήν ανήκουν όλα τα λαμπρά εκκλησιαστικά χρυσοκεντήματα της βυζαντινής εποχής.
Τα κεντήματα αυτά διακρίνονται για τη λεπτότατη επεξεργασία τους που δίνει στα διακοσμητικά θέματα επίπεδη, σχεδόν ζωγραφική επιφάνεια. Στα κοσμικά ωστόσο έργα της τελευταίας περιόδου της χρυσοκεντητικής (19ος αι.) στην οποία ανήκουν τα συρμακέσικα της Ηπείρου, γίνεται χρήση φουσκωμάτων από νήματα ή χαρτί που προσδίδουν στα θέματα ανάγλυφη όψη.
Από το β’ μισό του 19ου αι. εισάγεται στον διάκοσμο της ηπειρωτικής ποδιάς, κυρίως της περιοχής του Μετσόβου και Ζαγοροχωρίων, το κέντημα με πολύχρωμα μετάξια.  
[ehm.gr]
από