ΣΕΛΙΔΕΣ

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024

Ή γιορτή τών Χριστουγέννων


Τὰ Χριστούγεννα, τὰ Φῶτα, ἡ Πρωτοχρονιά, κι ἄλλες γιορτές, γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους δὲν εἶναι καθόλου γιορτὲς καὶ χαρούμενες μέρες, ἀλλὰ μέρες ποὺ φέρνουνε θλίψη καὶ δοκιμασία. Δοκιμάζονται οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ χαροῦνε, σὲ καιρὸ ποὺ οἱ ἄλλοι χαίρουνται. Οἱ γιορτὲς οἱ δικές μας σταθήκανε πάντα θρησκευτικές, καὶ γι’ αὐτὸ εἴχανε κάποιον ἄλλο χαρακτῆρα ἀπὸ τὶς γιορτὲς ποὺ γιορτάζουνε ἄλλα ἔθνη, προπάντων σήμερα, ποὺ χωρὶς κάποιες αὐτοσχεδιασμένες σκηνοθεσίες χωρὶς καμμιὰ σημασία γιὰ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου. Σ’ αὐτὲς τὶς ψευτογιορτὲς ξαμολοῦνται ὅλα τὰ βάρβαρα καὶ ἐγωιστικὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ κυττάζει μονάχα τὴν εὐχαρίστηση τῆς σάρκας. Ἐνῷ οἱ δικές μας γιορτές, ἐπειδή, ὅπως εἶπα, ἔχουνε τὴ ρίζα τους στὴ θρησκεία, ἤτανε σεμνές, πνευματικές, ὥστε νὰ μὴ σκανδαλίζουνε τοὺς φτωχούς, ὅσο εἶναι μπορετὸ σὲ σαρκικοὺς ἀνθρώπους. 

Ἔτσι μορφωθήκανε τὰ ἔμορφα καὶ ἁγνὰ ἔθιμά μας, μὲ ψαλμωδίες ποὺ τὶς λένε ἀκόμα τὰ παιδιὰ στοὺς δρόμους καὶ στὰ σπίτια, μὲ καμπάνες, μὲ ἔμορφα αἰσθήματα, μὲ σεμνὲς διασκεδάσεις, μὲ εὔχροστη συναναστροφή, ποὺ δένουνε μεταξύ τους τοὺς ἀνθρώπους περισσότερο, παρὰ ποὺ τοὺς χωρίζουνε. Μὰ ὁ ὑλισμὸς κι ὁ λύκος τῆς ἀναισθησίας μολεύει σιγά-σιγά αὐτὲς τὶς καλὲς γιορτές μας, ποὺ πολὺ ἔμορφα τὶς παρομοιάζανε οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας μὲ σταθμοὺς γιὰ νὰ ξεκουραζόμαστε στὸν μονότονο δρόμο τῆς ζωῆς μας, λέγοντας: «Βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος», ποὺ θὰ πῇ, «Ζωὴ δίχως γιορτή, εἶναι σὰν τὸν μακρὺ τὸν δρόμο τὸν δρόμο ποὺ δὲν ἔχει πανδοχεῖο νὰ ξεκουραστῇς». 

Κάποιοι μοντερνοποιημένοι κάνουνε τὸν βαρὺ καὶ τὸν θετικό, τὸν κύριο ποὺ δὲν ἔχει αἰσθηματολογίες, καὶ λένε πὼς αὐτὰ εἶναι ἀναχρονισμοὶ κι ἀδιαφόρετα πράγματα. Αὐτοὶ γιὰ μένα εἶναι ξερίχια ψυχικά, παγωμένες ἐρημιές, δίχως ἀγάπη, δίχως χαρά, μὰ δίχως πόνο. Γιατί χαρὰ καὶ πόνος εἶναι δεμένα. Οἱ τέτοιες ψυχὲς εἶναι πάντα νεκρὰ βουνὰ τοῦ φεγγαριοῦ. 


Ἀδέρφια μου. Φυλάξτε τὰ ἑλληνικὰ συνήθεια μας, γιορτᾶστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καὶ μὴ ξεγιελιώσατε μὲ τὰ ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα. Οἱ δικές μας οἱ γιορτὲς ἀδελφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἑνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. 

Δεκέμβριος 1958 

Φώτης Κόντογλου 

{όλο τό κείμενο ΕΔΩ}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου