Το κλάδεμα της ελιάς

Για το κλάδεμα του δέντρου λέει η λαϊκή σοφία.

«Η ελιά θέλει λογικό κάτω και τρελό επάνω»

Να είσαι προσεκτικός  με την ελιά κάτω , όταν όμως την κλαδεύεις , κάντο σαν τρελός.  Θέλει πολύ  κλάδεμα για να προσφέρει καρπό πολύ.

Άλλωστε λένε «Δέντρο πού βλέπει τον Θεό, ξεχνάει τους ανθρώπους» , δηλαδή τρέχει προς τον ουρανό και δεν αποδίδει καρπούς.  

΄΄Όταν η ελιά  είναι μικρή πρέπει να είμαστε προσεκτικοί , να την φροντίζουμε στην ρίζα, να την «παρακαλάμε». Όταν μεγαλώσει την «διατάζουμε». 

Για να δούμε μερικές συμβουλές κλαδέματος.

Κλάδεμα ελιάς

Το χειμώνα η ελιά «ζητάει» το κλάδεμα. «Όταν το αφεντικό κλάδεψε την ελιά, η ελιά του είπε ευχαριστώ. Όταν τις έριξε λίπασμα του είπε τώρα με έριξες στην υποχρέωση.» (Λαϊκή σοφία). 

Η εργασία αυτή γίνεται κατά τους μήνες Νοέμβριο με Μάρτιο. Άλλοι κλαδεύουν κατά τη διάρκεια του μαζέματος. Γενικά ο τρόπος κλαδέματος διαφέρει από μέρος σε μέρος και είναι και ανάλογος του είδους της ελιάς. Εμείς κλαδεύουμε μετά το μάζεμα και μετά απο προσεκτική μελέτη του κάθε δένδρου. Ο τρόπος κλαδέματος που ακολουθούμε είναι προϊόν της 70χρονης εμπειρίας του Φανούρη και της Τουλάρας:

• Με μια γρήγορη ματιά παρατηρούμε το γενικό σουλούπι του δένδρου (κλάρες που έχουν «ξεφύγει» ψηλά, άρρωστα ή ασθενικά κλαριά κ.α.)
• Ξεκινώντας από το σταύρωμα του δένδρου ακολουθούμε τη διαδρομή των διαφόρων κλαριών και καθαρίζουμε τα νέα φυντάνια, ειδικά αυτά που κατευθύνονται προς τα μέσα.
• Κάποιο απο τα νέα φυντάνια (συνήθως το χαμηλότερο) το αφήνουμε απείραχτο και το κατευθύνουμε προς το σημείο που θέλουμε να αναπτυχθεί. Όταν (μετά απο 3-4 χρόνια) μεγαλώσει αρκετά θα κοπεί η παλιά η κλάρα και θα μείνει αυτό.
• Καθαρίζοντας τα φυντάνια στο κέντρο του δένδρου, φροντίζουμε να αφήσουμε κάποια, άν χρειάζεται, για την προστασία του δένδρου από τον ήλιο.
• Συνεχίζοντας προς τα έξω (προς τις φούντες) καθαρίζουμε όλα τα εσωτερικά, κλαδιά που δε βλέπουν φως, που μπλέκονται ή κρύβουν κάποια άλλα («λέπρα» τα λέει ο Φανούρης), κλάρες που σέρνονται κάτω  και γενικά δίνουμε έναν αέρα στο δένδρο («να μπορεί να περνάει το πουλί»).
• Στα μέρη που έχουμε αφήσει να μεγαλώνει η νέα κλάρα φροντίζουμε να μην υπάρχουν εμπόδια και να υπάρχει χώρος να «βοσκήσει«. (ήλιο εννοείται)
• Όλα αυτά συνιστούν το «ψιλό» καθάρισμα που γίνεται κάθε χρόνο. Κάθε 4 χρόνια περίπου κάνουμε και το «χοντρό«. Οι παλιές οι κλάρες κόβονται και μένουν οι νέες. Αυτό βέβαια μπορεί και να γίνει σε οποιαδήποτε άλλη φάση χρειαστεί.
• Το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι έτσι όπως στην  φωτογραφία. Σημειωτέον ότι εμείς τις κλαδεύουμε λίγο χαμηλές για να είναι πιο εύκολες στο μάζεμα.
• http://users.sch.gr/gpantakis/?p=6819 
•  

  

  να περνάει το πουλί

  
  

Τα υφαντά

Τα υφαντά ήταν δύο κατηγοριών: τα ράσινα, που ήταν χοντρά και γίνονταν με μαλλί (τρίχωμα των προβάτων), κοζιά (τρίχωμα των γιδιών) ή σπάρτο (φυτικές ίνες που τις έβγαζαν από τα κλωνιά του σπάρτου, με ειδική επεξεργασία) και τα πάνινα που γίνονταν με βαμβακερό νήμα (νέμα το έλεγαν).

Κουβέρτες. Υφασμένες με μαλλινες και βαμβακερές κλωστές, σε διάφορα σχέδια και χρώματα, χρησιμοπούνταν για σκέπασμα και στόλισμα

Ράσινα ήταν τα ρούχα που κοιμόνταν, (ματαράτσια, σαΐσματα, μαντανίες, κουβέρτες, προσκεφαλάδες), ρούχα που έστρωναν στο μπάτωμα ή κρέμαγαν στον τοίχο, (κιλίμια, κουρελούδες, πάντες), ρούχα που φορούσαν (κάπες, γιούρτες, ποδιές) και ρούχα που χρησιμοποιούσαν στις δουλειές τους (σακιά, τορβάδες, σακούλια, δισάκια και πα(γ)ιά).

Ματαράτσι. Το ύφαιναν με σπάρτο και το χρησιμοποιούσαν ως στρώμα (αφού το παραγέμιζαν με φλίτσια) ή και ως μεγάλο σακί	Κουρελού. Την ύφαιναν με υλικό τα παλιά ρούχα. Τα έκοβαν σε λεπτές λουρίδες, τις οποίες έστριβαν και τις έκαναν σαν χοντρές κλωστές

Τα ράσινα ήταν κατά κανόνα ευκολότερα στην ύφανση, γιατί οι κλωστές ήταν πιο χοντρές και η μίτωση απλούστερη (εκτός από τις κουβέρτες, στις οποίες τα σχέδια που έκαναν, απαιτούσαν μίτωση αρκετά πολύπλοκη), έτσι η υφάντρα μπορούσε να βγάλει περισσότερα χεροπήχια την ημέρα. Το στιμόνι ήταν από μαλλί, όταν ύφαιναν μαντανίες, βαμβακερό ή λινό νήμα όταν ύφαιναν κουβέρτες ή στρίμα όταν ύφαιναν σαΐσματα, κουρελούδες, ματαράτσια κλπ). Το υφάδι δεν το πέρναγαν με σαΐτες αλλά με μασούρια ξύλινα, αρκετά μακρύτερα από αυτά πού χρησιμοποιούσαν στις σαΐτες.

Κεντητά ράσινα σακκούλια

Ανδρομίδα. Συνήθως ήταν επιμήκης και εχρησιμοποιείτο για στρώσιμο ως χαλί	Μαξιλάρι κεντητό

Με τα πάνινα υφαντά έφτιαχναν σεντόνια, μαξιλάρια και κυρίως τα ρούχα που φορούσαν (γυναικεία φορέματα και μεσοφόρια, ανδρικά πουκάμισα, παιδικά ρουχαλάκια). Μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια αγοραστά υφάσματα για ρούχα ήταν μόνο το ντρίλι, με το οποίο έραβαν τα παντελόνια των ανδρών και μερικές φορές το τσίτι για τα γιορτινά φορέματα των γυναικών. Όλα τα άλλα ρούχα που φορούσαν τα έραβαν με υφαντό ύφασμα. Έτσι το πάνινο ύφασμα που προοριζόταν για φορεσιές το έκαναν με όμορφα σχέδια και χρώματα. Για να προκύψει ένα όμορφο σχέδιο, έβαφαν και το στιμόνι και το υφάδι. Για να γίνουν οι επιμήκεις λωρίδες, ανάλογα με το σχέδιο που ήθελαν, έβαζαν ορισμένα ζευγάρια «κλωνές» από κάθε χρώμα στο στιμόνι, που πρόσεχαν στο διάσιμο, το άπλωμα και το μίτωμα να πηγαίνουν παράλληλα. Για τις εγκάρσιες λωρίδες έβαζαν ανάλογο αριθμό κλωστών στο υφάδι. Τα σεντόνια συνήθως τα έκαναν άσπρα, αλλά έκαναν και χρωματιστά μονόχρωμα.

Πάνινα υφάσματα

Οι καλές υφάντρες μπορούσαν να συντονίζουν τα χέρια και τα πόδια τους με εκπληκτική ταχύτητα. Όταν πατούσαν το ένα ποδαρικό και άνοιγε το στόμα του πανιού, εκσφενδόνιζαν με το ένα χέρι τη σαΐτα με τέτοια δύναμη ώστε να φθάσει στην άλλη άκρη του πανιού και με το ίδιο χέρι που ελευθερωνόταν, έπιαναν το ξυλόχτενο από την κορυφή. Μόλις η σαΐτα έβγαινε από το στόμα του πανιού, την περίμενε το άλλο χέρι που την έπιανε και ταυτόχρονα το πρώτο χέρι βάραγε δυο φορές το ξυλόχτενο για να πιέσει ην κλωστή στο ύφασμα. Την ίδια στιγμή το άλλο πόδι είχε πατήσει το άλλο ποδαρικό και είχε ανοίξει το άλλο στόμα (οι κάτω κλωστές ανέβαιναν επάνω και αντιστρόφως), μέσα στο οποίο, το χέρι που κράταγε τη σαΐτα την εκσφενδόνιζε στην αντίθετη κατεύθυνση, για να επαναληφθεί η ίδια σειρά και πάλι και πάλι, χιλιάδες φορές, ώσπου να τελειώσει το ύφασμα. Για τις κουβέρτες που είχαν σχέδια χρειαζόταν περισσότερα ζευγάρια μιτάρια και ποδαρικά. Κάθε ζευγάρι μιτάρια ήταν κρεμασμένο στα ίδια τσιποκλείδαρα και άνοιγε ένα στόμα.

http://www.servou.gr/

Λαδερό: Το σπιτικό φαγητό

Τα λαδερά αποτελούν μια ιδιαίτερη κατηγορία μαγειρευτών τροφίμων στην κουλτούρα του Έλληνα. Είναι συνδεδεμένα με το σπιτικό και υγιεινό φαγητό, ενώ φαίνεται να έχουν δεσμούς συγγένειας με το τυρί και το ψωμί, αποτελούν ένα φτωχό 'ορεκτικό' για πολλούς άνδρες και 'βραχνάς' για πολλές μαμάδες, ενώ την περίοδο της νηστείας… έχουν την τιμητική τους!
  

Τα λαδερά, με άλλα λόγια τα φαγητά που περιέχουν ένα τουλάχιστον λαχανικό και συνοδεύονται από ένα ακόμη συστατικό της ίδιας ή διαφορετικής ομάδας τροφίμων, θεωρούνται μέρος του Μεσογειακού τρόπου διατροφής και της αντίστοιχης κουλτούρας. Άλλωστε το όνομά τους είναι συνυφασμένο με τον πρωταγωνιστή της Μεσογειακής Διατροφής, το ελαιόλαδο.
  Οι φήμες λένε…
Ο περισσότερος κόσμος έχει ταυτίσει τα λαδερά φαγητά με την οικειότητα και τη ζεστασιά του σπιτιού, με άλλα λόγια, ακόμη και σήμερα, θεωρούνται ως τα κατεξοχήν σπιτικά φαγητά ακόμη κι αν τα αγοράσουμε από εστιατόριο. Παράλληλα, τα λαδερά είναι ταυτισμένα με την πιο ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή, στην αντίληψη των περισσότερων.
  …και η επιστήμη επιβεβαιώνει!
Πράγματι, τα λαδερά φαγητά, είναι μια από τις καλές συνήθειες του ελληνικού τραπεζιού εφόσον γίνονται η αιτία και η αφορμή να καταναλώσουμε τα λαχανικά σε μια διαφορετική έκδοση πέραν της σαλάτας. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουμε στην καθημερινή μας διατροφή φυτικές ίνες αλλά και πολύτιμα θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία αλλά και από πολύτιμα φυτοσυστατικά όπως τα αντιοξειδωτικά.
  

Παράλληλα, όταν συνοδεύονται από άλλες ομάδες τροφίμων όπως τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί, τα κρεατικά, τα αμυλούχα όπως το ρύζι, το κριθαράκι ή το πλιγούρι ή τα όσπρια μετατρέπονται σε ένα ισορροπημένο γεύμα. Η θρεπτική τους αξία αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο με την παρουσία του ελαιολάδου, της βασικής πηγής βιταμίνης E στη μεσογειακή διατροφή. Η αντιοξειδωτική δράση της βιταμίνης Ε σε συνδυασμό με τις πολυφαινόλες του ελαιολάδου μετατρέπουν τα λαδερά σε ένα σύμμαχο ενάντια στη φθορά που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες καθημερινά στο σώμα μας. 

Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του ελαιολάδου σε μεγάλες ποσότητες εκτοξεύει τις θερμίδες των λαδερών, για αυτό είναι σημαντικό να το χρησιμοποιούμε με μέτρο!
  Γράφει η Ντορίνα Σιαλβέρα , MSc

Πηγές: www.nutrimed.gr
http://www.agrotikabook.gr/

Καλλιεργείστε... όπως παλιά

Κάποιοι παλιοί καλλιεργητές φύτευαν στο περιβόλι τους, δίπλα στις καλλιέργειές τους, διάφορα αρωματικά φυτά και λουλούδια, τα οποία προστάτευαν και ωφελούσαν το περιβόλι. Στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία, έσπερναν το φθινόπωρο κουκκιά και όταν αυτά άνθιζαν τότε όργωναν το χωράφι. Γνωστή είναι εξάλλου η λαϊκή παροιμία κατά την οποία το έδαφος προτρέπει το αφεντικό του να το λιπάνει με τη φράση: ή κούπρισέ με ή κούκκισέ με.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά συγκαλλιεργούμενα φυτά.

ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ
Ο αμάραντος είναι ένα φυτό που θέλει ζέστη για να αναπτυχτεί. Κάνει καλό στο καλαμπόκι, τα φύλλα του παρέχουν σκιά και υγρασία στη ρίζα. Φιλοξενεί αρπακτικά σκαθάρια του εδάφους. Ενώ μπορούμε να φάμε τα φρέσκα φύλλα σε σαλάτες.

άνηθος

ΑΝΗΘΟΣ
Ο άνηθος βελτιώνει την αύξηση και την υγεία του λάχανου. Μην το φυτέψτε κοντά στα καρότα. Είναι ο καλύτερος φίλος για το μαρούλι. Προσελκύει τις αρπακτικές σφήκες. Αποκρούει τα άκαρια αραχνών μέχρι ενός ορισμένου βαθμού. Επίσης μπορεί να αποκρούει το έντομο της κολοκύθας (διασκορπίστε μερικά μεγάλα φύλλα άνηθου στα φυτά.) Ο άνηθος πηγαίνει καλά με τα κρεμμύδια, το λάχανο, το γλυκό καλαμπόκι και τα αγγούρια. Ο άνηθος προσελκύει το σκουλήκι της ντομάτας έτσι για αυτό καλό θα ήταν να το φυτέψουμε κάπου μακριά.

ΑΠΗΓΑΝΟΣ
Ο απήγανος καλλιεργείτε με τριαντάφυλλα, φρούτα (κυρίως σύκα), σμέουρα και λεβάντα.
Διώχνει τους σκώρους, τους ψύλλους,την προνύμφη των κρεμμυδιών, τα σαλιγκάρια, τις μύγες από τα τριαντάφυλλα και τα σμέουρα. Επιπλέον η μυρωδιά του απωθεί τις γάτες. Δεν καλλιεργείτε με αγγούρια, λάχανο, βασιλικό και φασκόμηλο.Προσοχή γιατί μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στο δέρμα.

ΑΧΙΛΛΕΙΑ
Μια χούφτα φύλλα αχίλλειας που προστίθενται στο σωρό λιπάσματος επιταχύνει πραγματικά τη διαδικασία. Προσελκύει πολλά ωφέλημα έντομα όπως σφήκες και πασχαλίτσες. Μπορεί ακόμη να αυξήσει την περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο σε βότανα όταν φυτεύονται μεταξύ τους.

Είναι από τα καλύτερα και απαραίτητα φυτά στο βιολογικό περιβόλι.

ΑΨΙΘΙΑ
Κρατά τα ζώα μακριά από τον κήπο όταν φυτεύεται ως σύνορα. Δεν καλλιεργείτε με μπιζέλια και φασόλια. Ένα τσάι που γίνεται για ψεκασμό από αψιθιά, θα αποκρούσει αποτελεσματικά τους ψύλλους, και τους γυμνοσάλιαγκες.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
Καλλιεργείτε μαζί με τις ντομάτες για να βελτιώσει την ανάπτυξη και τη γεύση. Ο βασιλικός απωθεί τις μύγες και τα κουνούπια.

ΒΟΡΑΓΚΟ
Το βάζουμε συνήθως μαζί με τις ντομάτες την κολοκύθα και τις φράουλες . Αποτρέπει την κάμπια της ντομάτας και τα σκουλήκια. Είναι από τα καλύτερα μελισσοκομικά φυτά. Προσθέτει μεταλλεύματα ιχνών στο χώμα και είναι καλή προσθήκη για την δημιουργία κομπόστας.

ΓΕΡΑΝΙ
Αποκρούει τα σκουλήκια και τα σκαθάρια. Καλλιεργείτε μαζί με τα σταφύλια, τα τριαντάφυλλα, το καλαμπόκι και το λάχανο.

Δάφνη

ΔΑΦΝΗ
Ένα φρέσκο φύλλο δάφνης σε κάθε δοχείο αποθήκευσης φασολιών θα αποτρέψει τα έντομα και τους σκώρους. Τρίψτε και πασπαλίστε ξηρά φύλλα δάφνης μαζί με καυτερή πιπεριά, και μέντα στον κήπο ως φυσική σκόνη εντομοκτόνου. Για να απωθήσετε τις κατσαρίδες διασκορπίστε φύλλα δάφνης στις εισόδους και γύρω από το σπίτι σας.

ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟ
Καλλιεργείτε με λάχανο, φασόλια, καρότα και φασκόμηλο. Αποτρέπει τα σκαθάρια και τις μύγες.

Δυόσμος,

ΔΥΟΣΜΟΣ
Διώχνει τα μυρμήγκια, τα τρωκτικά και βελτιώνει την υγεία των ντοματών.

ΗΛΙΑΝΘΟΣ
Η φύτευση των ηλίανθων με το καλαμπόκι λέγεται από μερικούς ότι γίνετε για να αυξήσει την παραγωγή.  Το κόλπο όμως είναι ότι οι ηλίανθοι μας δείχνουν πότε πρέπει να ποτίσουμε το καλαμπόκι.

ΘΥΜΑΡΙ
Διώχνει τα σκουλήκια .

ΚΑΤΙΦΕΣ/ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ
Από τα καλύτερα αποτρεπτικά φυτά ενάντια στα παράσιτα. Κρατά το χώμα χωρίς έντομα. Καλλιεργείστε το σε όλο τον κήπο. Οι καλέντουλες που επιλέγετε για φυτοπροστασία πρέπει να είναι συγκεκριμένες ποικιλίες όπως η γαλλικη Marigold (patula Τ.) και η μεξικάνικη (minuta Τ.). Οι λευκές μύγες μισούν την μυρωδιά του κατιφέ. Το αρνητικό είναι ότι οι καλέντουλες προσελκύουν τα ακάρια και γυμνοσάλιαγκες.
H συγκαλλιέργεια του κατιφέ με ελιά περιορίζει σε σημαντικό βαθμό τη βερτιτσιλλίωση.

ΚΟΛΙΑΝΤΡΟ
Διώχνει τις αράχνες από τις πατάτες.

ΛΕΒΑΝΤΑ
Τα λουλούδια της λεβάντας τρέφουν με νέκταρ πολλά ευεργετικά έντομα.

Mαϊντανός,

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ
Καλλιεργείτε με ντομάτα, καρότο, κρεμμύδια, σπαράγγι και τριαντάφυλλα. Ο μαϊντανός αυξάνει το άρωμα των τριαντάφυλλων όταν φυτεύονται γύρω από τη βάση τους. Δεν καλλιεργείται με μέντα.

Μαντζουράνα

ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ
Σαν συντροφικό φυτό καλυτερεύει την γεύση των λαχανικών και των βοτάνων. Η γλυκιά ματζουράνα είναι το καλύτερο είδος.

ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ
Ψεκάστε σε όλο τον κήπο για να αποτρέψετε πολλά ζωύφια και κυρίως της κολοκύθας. Το μελισσόχορτο έχει ενώσεις citronella για αυτό συντρίψτε και τρίψτε τα φύλλα στο δέρμα σας για να κρατήσετε τα κουνούπια μακριά.

ΝΕΡΟΚΑΡΔΑΜΟ
Καλλιεργείστε ως εμπόδιο γύρω από τις ντομάτες, ραδίκια, λάχανο, αγγούρια, και κάτω από τα οπορωφόρα δέντρα. Διώχνει λευκές μύγες, ζωύφια και σκαθάρια.

ΝΤΑΛΙΑ
Αυτά τα όμορφα μεγάλα λουλούδια αποκρούουν τους νηματώδεις του εδάφους.

ΠΕΤΟΥΝΙΑ
Καλλιεργείτε με ντομάτες αλλά φυτεύεται παντού. Διώχνουν το σκαθάρι σπαραγγιού και τα τζιτζίκια.

ΡΙΓΑΝΗ
Κάνει καλό σε όλες τις καλλιέργειες και κυρίως στο λάχανο. Φυτέψτε κοντά στο μπρόκολο, το λάχανο και το κουνουπίδι για να αποκρούσετε την πεταλούδα.

ΣΚΟΡΔΟ
Καλλιεργείστε το κοντά στα τριαντάφυλλα για να διώξει τις αφίδες. Συσσωρεύει το θείο: ένα φυσικό μυκητοκτόνο που θα βοηθήσει στον κήπο με την πρόληψη ασθενειών..

Δεντρολίβανο

ΥΣΣΩΠΟΣ
Καλλιεργείτε με το αμπέλι και το λάχανο. Ο ύσσωπος είναι το πρώτο φυτό στην προτίμηση των μελισσών και για αυτό μερικοί μελισσοπαραγωγοί τρίβουν την κυψέλη με αυτό το για να ενθαρρύνουν τις μέλισσες για να μένουν στο σπίτι τους. Δεν καλλιεργείτε με ραπανάκια.

ΧΑΜΟΜΗΛΙ
Βελτιώνει τη γεύση των λαχάνων, των αγγουριών και των κρεμμυδιών. Συσσωρεύει το ασβέστιο, το κάλιο και το θείο, επιστρέφοντας τους αργότερα στο χώμα. Αυξάνει τα αιθέρια έλαια στα βότανα. Είναι ετήσιο φυτό και συμπαθεί τον πλήρη ήλιο.

Μην ξεχνάμε όμως ότι η βιολογική καλλιέργεια βασίζεται στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία!!!
 fytokomia.gr
http://www.agrotikabook.gr/

Ιανουάριος. Τι φυτεύουμε και τι μεταφυτεύουμε

Σπέρνουμε: μπιζέλια, κουκιά, 

σπανάκια, σέσκλα, πράσα, ενώ σε θερμοκήπιο αγγούρια, 

ντομάτες, πιπεριές, καρότα μελιτζάνες.
Φυτεύουμε: Κρεμμύδια σκόρδα καρότο
Συγκομιδή: Λεμόνια, πορτοκάλια, 

μανταρίνια, νεράντζια, περγαμότα , μαρούλια, μπρόκολα, κουνουπίδια, χλωρά ραδίκια, ζοχούς, ρόκα, σπανάκι, σέσκλα, λάπατα, σινάπια, βρούβες, τσουκνίδες, μάραθο, σέλινο, 

Κρεμμύδια σκόρδα καρότο.

http://www.agrotikabook.gr/

Τι να βάλω στο καλάθι του Ιανουαρίου; Σέλινο !

Ταυτισμένο με τις αχνιστές χειμωνιάτικες σούπες, το σέλινο είναι ένα λαχανικό εξαιρετικά φτωχό σε θερμίδες, αλλά πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, το οποίο αποτελεί βασικό αμυντικό οπλοστάσιο του οργανισμού μας. Ας το βάλουμε, λοιπόν, στο καλάθι του Ιανουαρίου!

Σέλινο

Τι μας προσφέρει: Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική, ενώ οι Κινέζοι είχαν αναγνωρίσει εκτός των άλλων και τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες Β1, C και Κ, φυλλικό οξύ και ασβέστιο, ενώ περιέχει και φλαβονοειδή (στα οποία οφείλεται το χαρακτηριστικό του άρωμα), τα οποία επιτίθενται ενάντια στις ελεύθερες ρίζες, δρώντας έτσι προστατευτικά απέναντι σε διάφορες μορφές καρκίνου και συμβάλλοντας στην καλή λειτουργία της καρδιάς. Τόσο η βιταμίνη C, όσο και τα φλαβονοειδή που εμπεριέχονται στο σέλινο βοηθούν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Μελέτες αποδίδουν στο σέλινο φαρμακευτικές ιδιότητες σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστεως (λόγω της διουρητικής του δράσης), αλλά και σε περιπτώσεις αρθριτικών παθήσεων. Μάλιστα, αμερικανική μελέτη υποστηρίζει ότι μια χημική ουσία που περιέχει το σέλινο (λουτεολίνη) μπορεί να αποτελέσει ασπίδα κατά των εγκεφαλικών νόσων. Οι βασικές ποικιλίες του σέλινου είναι δυο: αυτή που καλλιεργείται για τα φύλλα του (φυλλώδες), καθώς και η γνωστή μας σελινόριζα που περιλαμβάνει τη σαρκώδη ρίζα.

Τεστ φρεσκάδας: Όταν επιλέγετε σελινόριζα, καλό είναι να προτιμάτε ρίζες στρογγυλές και ομοιογενείς, γιατί είναι πιο εύκολο να καθαριστούν. Οι ρίζες πρέπει να είναι βαριές και να έχουν μικρά φύλλα με ζωηρό πράσινο χρώμα. Όσο για το φυλλώδες σέλινο, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι είναι πολύ φρέσκο όταν το αγοράζετε, επειδή αφυδατώνεται γρήγορα.

Στην κουζίνα: Η σελινόριζα τρώγεται ωμή μέσα σε σαλάτες και δίνει ιδιαίτερη γεύση και άρωμα σε σούπες. Δοκιμάστε την κλασική συνταγή του χοιρινού με σέλινο ή πειραματιστείτε με κοτόπουλο ή και ψάρι.

Στο ψυγείο: Και οι δυο ποικιλίες διατηρούνται στο ψυγείο. Η σελινόριζα είναι πιο ανθεκτική, ενώ το φυλλώδες σέλινο καλό είναι πριν το αποθηκεύσουμε να το τυλίξουμε με σε ένα υγρό πανί ή να το βάλουμε μέσα σε πλαστική σακούλα.

Tip: Πέρα από τη μαγειρική, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το σέλινο για να φτιάξετε ένα αποτοξινωτικό ρόφημα. Σε ζεστό νερό ρίξτε λίγο σέλινο, σουρώστε και πιείτε το. Η αποτοξινωτική του δράση στηρίζεται στις διουρητικές του ιδιότητες.

Σημείωση: Tο σέλερι μοιάζει με το σέλινο, αλλά έχει πιο χονδρούς και πιο επιμήκεις μίσχους. Επειδή είναι εντυπωσιακό, προορίζεται συνήθως για τις σαλάτες. 

http://www.agrotikabook.gr/

Ο Γενάρης . Ημερολόγιο αγροτικών εργασιών

Το Γενάρη πρέπει να κλαδεύουμε τις κληματαριές, όχι όμως την αυγή, ούτε αργά το δειλινό. 

Τον ίδιο μήνα πρέπει να κόβουμε τα ξύλα που θα χρησιμεύσουν για οικοδομή και για τις άλλες δουλειές στις 3 πρώτες ήμερες του φεγγαριού και όταν το φεγγάρι είναι κάτω από τη γη. Γιατί το φως του φεγγαριού μαλακώνει τα ξύλα. Και τα ξύλα που θα κόψουμε τις ήμερες αυτές, που είπαμε δεν θα σαπίσουν.
Το Γενάρη επίσης πρέπει να κοπρίζουμε τα καρποφόρα δέντρα, αλλά η κοπριά δεν πρέπει να αγγίζει τις ρίζες. 

Τον ίδιο μήνα κεντρώνουμε όσα δέντρα ανθίζουν πρώτα, δηλαδή τις ροδακινιές, τις δαμασκηνιές, τις βερικοκιές, τις αμυγδαλιές, τις κερασιές. 

Επίσης πρέπει να κλαδεύουμε τα χαμηλά κλήματα με πολύ κοφτερό κλαδευτήρι, άλλα σε ημέρες και ώρες που κάνει καλοκαιριά. 

Τον ίδιο μήνα πρέπει να φυτεύουμε τα αμπέλια από τα μέσα του μηνός (δηλ. με το νέο ημερολόγιο 28 Ιανουαρίου), έως τότε που δέχεται η γη τo φύτεμα αναλόγως της ποιότητος της.
Δεν πρέπει να σπέρνουμε το Γενάρη γιατί η γη είναι βαριά και αραιή και βγάζει καπνούς και μοιάζει με μαλλιά κακοξαμμένα. 

Πρέπει να κοπρίζουμε το τριφύλλι και το τριφυλλόκλαδο το θερίζουμε χλωρό. 

Όσα χωράφια έχουν γη ξερή, ή ελαφριά, ή άσπρη ή φτενή ή αμμουδερή ή γεμάτη ρίζες και χαμόκλαδα ή είναι σε χωματόβουνα και έτυχε να μην τα οργώσουμε τον Οκτώβριο, τα οργώνουμε το Γενάρη, πριν τα κοπρίσουμε με μικρό αλέτρι και αμέσως κατόπιν τα κοπρίζουμε. 

Την αλμυρή γη επίσης τη γυρίζουμε με μικρό αλέτρι και κοπρίζουμε επάνω κουκάχερα ή άχυρα από σιτάρι και κριθάρι.

http://www.ftiaxno.gr/

Τά άγια θεοφάνεια

Λατρευτικές παραδόσεις Θεοφανίων

 - Φυγή καλικάντζαρων

Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή(¹). Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων).Σε αυτή την εορτή γιορτάζουν τα ονόματα Φωτεινή και Ουρανία.

Η εορτή των Θεοφανίων περικλείει και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων (ελληνικών) εθίμων. Στην αντίληψη του Ελληνικού λαού τα Θεοφάνια είναι «Μεγάλη γιορτή Θεότρομη». Για μερικές μάλιστα περιφέρειες της Μακεδονίας (Δυτικής) αποτελούν τη μεγαλύτερη γιορτή του έτους και κάθε καινούργιο ρούχο το «πρωτοφορούν στα Φώτα για να φωτιστεί».

Αλλά και κατά τη δογματική η Βάπτιση του Χριστού συμβολίζει τη παλιγγενεσία του ανθρώπου έχοντας έτσι μεγάλη σημασία, γι΄ αυτό και μέχρι το Δ΄ αιώνα οι χριστιανοί γιόρταζαν Πρωτοχρονιά στη Βάπτιση του Χριστού στις 6 Ιανουαρίου.

Βασική τελετουργία των Θεοφανίων είναι ο «αγιασμός των υδάτων» με τη κατάδυση του Σταυρού κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Στην ελληνική εθιμολογία όμως, ο εν λόγω Αγιασμός έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία δε αυτή έννοια δεν είναι ασφαλώς αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει ρίζες στην αρχαία λατρεία. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά (στις μέρες αυτές) τη παραμονή των Θεοφανίων που λέγεται «μικρός αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». 

Με τη πρωτάγιαση ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών. Η πρωτάγιαση είναι και το αποτελεσματικό μέσο με το οποίο τρέπονται σε άγρια φυγή οι καλικάντζαροι εκτός από το άναμμα μιας μεγάλης υπαίθριας φωτιάς.
Ο Μεγάλος όμως Αγιασμός γίνεται ανήμερα των Θεοφανίων εντός των Εκκλησιών σε ειδική εξέδρα στολισμένη επί της οποίας φέρεται μέγα σκεύος γεμάτου ύδατος. Στη συνέχεια γίνεται η κατάδυση του Σταυρού στη Θάλασσα ή σε γειτονικό ποταμό ή λίμνη ή και στην ανάγκη σε δεξαμενή (όπως στην Αθήνα). 

Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών μετά τη κατάδυση τρέχουν στις παραλίες της θάλασσας ή στις όχθες ποταμών ή λιμνών και πλένουν τα αγροτικά τους εργαλεία ακόμη και εικονίσματα. Κατά τη κοινή λαϊκή δοξασία ακόμη και τα εικονίσματα με το πέρασμα του χρόνου χάνουν την αρχική δύναμη και αξία τους που την αποκτούν όμως εκ νέου από το αγιασμένο νερό.

Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν αποτελεί παρά μόνο ακριβώς πιστή επιβίωση των αρχαίων δοξασιών. Οι αρχαίοι π.χ. Αθηναίοι είχαν τη τελετή (διαδικασία) των γνωστών «Πλυντηρίων» όπως την αποκαλούσαν κατά την οποία μετέφεραν «εν πομπή» στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Αθηνάς. Εκεί το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το καθαρίσουν από ρίπους και να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος.

Σήμερα οι γυναίκες πολλών περιοχών επαναλαμβάνουν αυτό το αρχαίο έθιμο το πλύσιμο των εικόνων συνδυαζόμενο όμως και με άλλες πράξεις της μεσαιωνικής και αρχαίας μαγείας. Όπως στη Πλάκα της Μυτιλήνης που την ώρα που βουτούν οι βουτηχτάδες να πιάσουν τον Σταυρό οι γυναίκες την ίδια στιγμή «παίρνουν με μια κρατούνα (= νεροκολοκύθα) νερό από 40 κύματα κι έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό καθαρίζουν τα εικονίσματα χωρίς να μιλούν σε όλη αυτή τη διαδικασία («άλαλο νερό») και στη συνέχεια το νερό το ρίχνουν σε μέρος που δεν πατιέται (σε χωνευτήρι της εκκλησίας)».

Απολυτίκιο Θεοφανίων
«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»
 http://el.wikipedia.org/